Pewnie mój pinhole-body puszcza światło, bo kadry w słoneczny plen są czerwono-zielone. W sumie…czemu nie, dodaje to trochę klimatu. Więc jest to Kodak Ekatar 160 naświetlany srednio 5-8sek o klatce 6×9. A w ogóle jest siedem, bo przeoczyłem jedynkę w okienku, a autoportret z ręki… 5 sek 🙂
Na razie jedna tylko klatka, bo poprawnie zeskanować ten film to nie lada sztuka:) szerszy tekst o tym negatywie w przygotowaniu. Zdjęcie z Rollei TLR.
Adox 25 Art, to film o czułości jak nie trudno się domyśleć ISO 25. Co za tym idzie..bez statywu na zdjeciach ani rusz. Czasu 1/10 – 1/30 i weź tu z ręki rób. Tak czy owak, super kontrast, wyrazistość. Moczony w APH09 1:100, 20C i 18′. Polecam 🙂
Ten sztandarowy materiał Kodaka zagościł wcześniej u mnie. Mówiąc krótko przypadł mi do gustu i wolę Portrę niż Ektara na zdjęcia. Kodak Portra 160 i 400 no nowe filmy w ofercie Kodaka, zastąpiły one Portra NC i VC. Nie wiem czym się charakteryzowały wycofane klisze, ale te nowe, są dość drogie (ok 20,00 za rolke 120) no i chyba dość dobre. Sesja z Klaudią, przy okazji sesji w cyfrze. Światełko w klasie, plener także. Wyszło więc pięknie. Na dole wpisu mały backstage 🙂
Jak już pisałem, Rollei na dość ciemne szkło. Jest to Tessar 3.5 więc na pierwszy ogień poszedł mocny Ilford HP5+@400. Pełny manual, to też jak sobie ustawisz, tak będziesz miał. Ustawiłem dobrze no i po wywołaniu pokazały się pierwsze klatki z Rollka. Nie są to specjalnie przemyślane kadry, gdyż ta pierwsza rolka miała charakter testowy, tym nie mniej coś jest i nawet takie nic nie ważne coś sprawia wiele radochy :).
Jaki jest właściwie ten Rollei TLR. Jest nieporęczny, przynajmniej dla mnie z nawykiem trzymania analoga na lewej dłoni. Tu lewa dłoń jest potrzebna do nastawiania ostrości, a prawa wyzwala migawkę. Jest ciemna matówka, więc przy słabym świetle czeka mnie mordęga przy ostrzeniu. Jest lekki…co ma zalety i wady. Lekka waga nie pomaga w stabilnym wyzwalaniu migawki. To jest wada. Reszta to magia 🙂 Poniżej kilka klatek z HP5+@400, kąpane w T-MAX 1:9, 24*C w czasie 11′.
Jest. Jest Rolleiflex TLR. Oczywiście jest już od miesiąca, ale czas nie jest tu najważniejszy. Pełny manual (to wiadomo) nie aż tak poręczny, ale za to lekki, zgrabny i z ciemną (buuu) matówką. Numer seryjny twierdzi ze to model z 1956 roku, szkło Tessar 3.5/75 i ma niesamowitą plastykę obrazu. Uwielbiam go 😀
Mały plenerek na spontanie do Pałacu Lubostroń. U mnie tylko analog, Jarek i Karku cyferka 🙂 Rolki moje dwa zrobiły Delte 100 i doświadczalnie Rollei Crossbird. Delte, wiadomo sam se wymoczyłem w T-Max. Wcześniej T-max używałem w proporcjach 1:4 jak zaleca producent, ale widziałem gdzieś foty z 1:9 no i spodobała mi się ta „wyrównująca wg. mnie” proporcja. Tutaj Delta w T-Max 1:9, 15’30” i 21C. Mieszanie 0-1′ i później fikołki co 2′. Wyszło ładnie, ale nie super pięknie, bo jesień w bw wygląda ponuro, szaro. Jednak fakt faktem, nie było słońca wtedy i właśnie było szaro i ponuro. A jeszcze dwa słowa na temat Crossbirda. Sam jestem ciekaw. Jako, że to C41 to wywołanko w terenie. Trzeba więc czekać. Jeszcze mała ciekawostka… ten Crossbird zrobiony został Rolleiflex’em TLR 🙂 który zagościł u mnie już na stałe, podobnie jak Distagon 50/4, poszukiwany przeze mnie szeroki kąt do mojego 6008 :. Później coś tam o nich napisze :)Poniżej 12 klatek 😀 z Delty wykonanej Distagonem 50/4.
Hehe jakie to proste. Statyw, aparat otworkowy i jedyne co musisz kontrolować to czas otwarcia otworka :). Dla pogodnego i słonecznego dnia, przy filmie ISO 100, będzie to czas rzędu ok. 5sek. Tylko to. AF nas nie interesuje, przesłona także, jakoś specjalnie kadr również. Oczywiście czeka nas jeszcze wywołanie filmu i oczekiwanie na efekty naszej (przyjemnej) pracy. Poniżej spacerek z pinholkiem po Solankach.
Fuji Velvia RVP100. Rolleiflex 6008, polar i szara połówka. Szkiełko Planar 80/2.8. Czego mi brakuje? szerokości. Taka pięćdziesiątka Distagona by była miodzio. Morze oczywiście nasze. Bałtyckie. Okolice Gdańska.
Dziękuję 🙂 Czasem mi się zdarza coś skrobnąć. Bardzo jestem ciekawa, gdzie konkretnie są te okolice Gdańska!
Jesień. Kodak Ektar 160. Wcześniej skanowane na Agfie Duoscan 1200T teraz na Epsonie V700 z o wiele lepszym skutkiem i wynikiem końcowym. Teraz już wiem, ale wtedy nie wiedziałem, że zdjęcia o tej porze dnia by wymagały filtru ocieplającego. Wyszło niebieskawo.
Poprzednie pinhole wykonałem aparatem który zrobiłem sam :). Był to klasyczny kadr w kwadracie 6×6. Wiadomo jednak, że apetyt rośnie. Więc mając w planie zbudowanie kolejnego aparatu tym razem o innych proporcjach np 6×9 lub 6×12, zakupiłem gotowca (home made) na alle pinhola 6×9. Konstrukcja podobna do mojej. Uproszczone mocowanie i napęd rolek. Lepiej jednak wykonane wnętrze. Wg mnie moja blaszka z otworem (aluminium) jest za gruba, przez co winietuje. W tym zakupionym jest cieńsza blaszka miedziana. Otwór 0,02 mm i obraz jest ostrzejszy, bez winiety. Wniosek? blaszka sprzedawana na alle, aluminiowa o średnicy 0,02 mm to lipa. Mam więc swoją konstrukcję 6×6 i kupną 6×9. Na jesień zrobię 6×12 :). Dla jasności … w 6×6 zdjeć zrobimy 12 klatek, kadr 6×9 pozwoli na 8, a panorama 6×12 tylko na 6 zdjęć. Poniższe pinholki naświetlałem wiele krócej niż bw. Góra 5-10 sek i jak widać trafione bardzo dobrze. Materiał kolorowy – Kodak Ektar 160. Lubie to :D. Na zdjęciach poniżej przedstawiam nowy model. Można go na alle znaleźć. Cena okolo 100zł. Na trzecim zdjęciu jest wyrobiona roleczka Ilforda Delty ze Solanek (Park Zdrojowy w Inowrocławiu). Jeszcze dwa zdania o tematach. Gdańsk i Zlot Żaglowców, Gdynia – Port oraz plaża w Babich Dołach. Kto zna to wie i poznaje ruiny niemieckiej torpedowni.
Kodak Ektar 160. Rolleiflex 6008, głównie Sonnar 150/4 i ten film taki se. Czeka Kodak Portra który podobno jest rekinem w portrecie. A dzisiaj przyszła paczuszka z Adoxem 25 i 50 i wywojką do niego. 🙂 czadzik :)) hyhyhyhy
